تعریف مینی کامپیوتر
اولین کامپیوتر کوچکی که مینی کامپیوتر نامیده می‌شد دارای ویژگی‌های منحصر به فردی بود. برای مثال، آنها اساساً برای مشاغل معمولی و اداری طراحی شده‌اند. همچنین برای عملکردهایی مانند کنترل فرآیند، تغییر مسیر داده و ارتباطات طراحی شده‌اند. این فرآیند است که بازارهای جدیدی را ایجاد کرد و به تعریف کلاس جدید رایانه ها کمک کرد.
همچنین استفاده از تعریف مینی کامپیوتر – به دنبال توسعه CPUهای تک تراشه – برای توصیف کامپیوترهای بین “کوچکترین رایانه مرکزی و میکرو کامپیوتر” است. این کامپیوترهای جدیدتر به اندازه کافی متفاوت بودند، و در بازار به اندازه کافی متفاوت با هم رقابت می‌کردند که نشان دهنده کلاس جدیدی از کامپیوترها بودند.
مینی کامپیوتر کلاسیک
با تمایز میان مینی کامپیوترهای کلاسیک و مینی کامپیوترهای جدیدتر، می توانیم اهمیت تغییرات سریع در فناوری ها و شرایط بازار را روشن کنیم. در واقع ظهور و سقوط صنعت کلاسیک مینی کامپیوتر نمونه خوبی از قانون بل در مورد تولد و مرگ کلاس های کامپیوتر است. هر کلاس جدید با فناوری‌های جدید با قیمت پایین‌تر فعال می‌شود و در نتیجه کاربردهای جدید و استانداردهای جدیدی ایجاد می‌کند که منجر به صنایع جدید می‌شود. با گذشت زمان، این فرآیند می‌تواند خود را برای حذف یک صنعت تکرار کند. بنابراین تا سال 1985 اجزای ریزپردازنده قدرتمند و ارزان قیمت و نرم افزار استاندارد به طور گسترده برای رایانه‌های شخصی، ایستگاه‌های کاری و سیستم‌های چند پردازنده‌ای مقیاس پذیر در دسترس بودند و کلاس مینی کامپیوترهای کلاسیک تا حد زیادی ناپدید شدند.
سهم اصلی مینی کامپیوترهای کلاسیک در بلندمدت تقویت نوآوری در سراسر صنعت کامپیوتر و در نتیجه کمک به رشد سریع و سوق صنعت کامپیوتری به سوی مینی کامپیوترها و کامپیوترهای کوچک امروزی بود.
مینی کامپیوترهای امروزی
مینی کامپیوترهای کلاسیک که به عنوان قطعات برای تولید کنندگان تجهیزات اصلی فروخته می شوند، فرصتی را برای مشاغل ایجاد می کنند تا راه حل های جدیدی برای کنترل فرآیند، ساخت، طراحی مهندسی، آزمایش های علمی، سیستم های ارتباطی و بسیاری موارد دیگر ایجاد کنند. مینی کامپیوترهای اصلی نیز پیشگام بودند و محاسبات دپارتمان را در سازمان های بزرگتر ایجاد کردند. اکنون گروه‌های کوچک‌تر می‌توانند رایانه‌های خود را برای کاربردهای خاص خریداری، نصب و نگهداری کنند. به این ترتیب، محاسبات شروع به مهاجرت کرد، از عملیات در یک مرکز واحد، بزرگ و مرکزی، به استفاده بر اساس نیازهای عملکردی تعریف شده توسط بخش‌های جداگانه در یک دولت، شرکت یا دانشگاه. این انعطاف پذیری و نوآوری را در همه سطوح فراهم کرد. شاید مهم ترین کمک، تنوع خود برنامه نویسی بود. مینی کامپیوترهای اصلی این امکان را برای افراد بیشتری فراهم کردند که در برنامه نویسی شرکت کنند، بنابراین نرخ نوآوری در هنر نرم افزار، از جمله بهبود رابط‌های کاربری مورد نیاز برای محاسبات شخصی را افزایش داد.
